De voorleesboekenkast van Gregory Frateur, Lola en Rocco
In de reeks ‘De voorleesboekenkast’ gaan we op bezoek bij enthousiaste voorlezers en hun kinderen. Wat zijn hun favoriete voorleesboeken? Hoe ziet hun voorleesritueel eruit? In deze aflevering duiken wij in de voorleesboekenkast van Dez Mona-zanger Gregory Frateur en zijn dochter Lola (6) en zoon Rocco (2).
door Katrien Elen
‘Mijn dochter Lola heeft een oude ziel. Dat zag ik al aan haar blik als baby. Lezen en voorgelezen worden vindt ze heel leuk. Rocco is een jonge ziel, een echte kapoen. Boeken kunnen zijn aandacht nog niet zo lang vasthouden.’
Voorleesritueel
‘Voorlezen prikkelt de fantasie. In je hoofd vorm je een beeld van de verhalen die je hoort. Dat is belangrijk bij het opgroeien. Je moet immers kunnen dromen en dingen creëren, ook buiten het artistieke. Tegelijk is voorlezen een moment dat ik echt samen ben met mijn kinderen. ’
‘Ik lees voor in de zetel, net voor het slapengaan. Rocco komt er meestal wel bij zitten maar is even snel weer weg. Lola klampt zich echt aan me vast. Voor haar lees ik achteraf in bed ook nog een verhaaltje voor, Rocco valt dan meteen in slaap. Beneden kiezen we vaak een kijk- of zoekboek, boven in bed gaan we voor echte verhalen, zoals Pippi Langkous of Pluk van de Petteflet. Als kleuter vroeg Lola vaak om dezelfde verhalen. Die voelden vertrouwd, alsof ze die kon omarmen als een knuffel. Als ze zich kon vinden in een verhaal wilde ze dat fijne gevoel telkens opnieuw beleven. Nu kiest ze voor meer afwisseling.’
Leren lezen
‘Lola leert net lezen. Het is alsof er een nieuwe wereld voor haar open gaat. Overal ziet ze woorden die ze kan lezen. Nu is het wachten op het moment waarop ze zal ontdekken dat ik de originele sprookjes van Hans Christian Andersen waar ze zo dol op is, heb gecensureerd. Ze waren immers te gruwelijk. Binnenkort zal ze al lezend ontdekken dat ik af en toe iets heb weggelaten.’
“Als kleuter vroeg Lola vaak om dezelfde verhalen. Die voelden vertrouwd, alsof ze die kon omarmen als een knuffel. Als ze zich kon vinden in een verhaal wilde ze dat fijne gevoel telkens opnieuw beleven.”
Boeken kopen
‘Ik krijg niet alleen veel boeken maar koop er ook veel. Om de twee weken stap ik binnen bij ‘t Stad Leest of in Kartonnen Dozen. De kans is iedere keer groot dat ik met een kinderboek buitenkom. Thuis krijgen ze een plekje in de kamers van de kinderen. Naar de bib ga ik nooit, met hun mama doen ze dat wel. Het is een gewoonte die ik niet heb aangeleerd gekregen als kind. De bib is voor mij de plek waar ik kom voor een optreden. Als locatie om boeken uit te lenen is het voor mij onbekend terrein.’
Diversiteit
‘Mijn kinderen wonen afwisselend bij mij en hun moeder. Zelf woon ik samen met een man. Omwille van onze gezinssituatie vind ik het belangrijk om via boeken een divers beeld mee te geven van de samenleving, zowel op vlak van cultuur als van gezinssamenstelling. Ik heb daarbij wel een gouden regel. Diversiteit mag niet als ‘speciaal’ worden geportretteerd. Het mag ook niet belerend aan bod komen. Dat soort boeken zijn dun gezaaid. Ik ben er constant naar op zoek.’
Expressie
‘Een goed kinderboek mag niet braaf zijn. In de fantasiewereld moeten er dingen gedurfd worden. Ook goede dialogen vind ik belangrijk. Dan komt de acteur in mij naar boven om alle personages een eigen stemmetje te geven. Hoewel ik heel hoog kan zingen, doe ik graag de lage stemmen, én de heks. Ik heb zelfs verschillende heksenstemmen, de ene al meer krakend dan de andere. De kinderen zitten dan echt te gieren van het lachen. Het wakkert hun enthousiasme aan. Als ouder vind ik dat het mijn rol is om mijn kinderen goesting te doen krijgen om te lezen.’
“Ik vind elitair niet negatief. Niet alles moet voor het grote publiek worden gemaakt. Ieder mens is anders, we moeten dus net verlangen naar meer diversiteit. Misschien is het wel elitair om naar boeken te kijken in termen van verkoopcijfers.’”
Elitair
‘Er staat wel een boekje van Plop in de kast maar ik grijp er nooit naar. Ik zal het niet weigeren als ze er om zouden vragen, maar op televisie zien ze dat al genoeg. Het is niet per se slecht geschreven maar er zit een propagandalaagje aan dat niets met literatuur te maken heeft. Of ik dus een elitaire smaak hebt? Ik vind elitair niet negatief. Ik word zelf ook vaak bestempeld als elitair. Niet alles moet voor het grote publiek worden gemaakt. Ieder mens is anders, we moeten dus net verlangen naar meer diversiteit. Misschien is het wel elitair om naar boeken te kijken in termen van verkoopcijfers.’
Laatbloeier
‘Ik ben zelf laat begonnen met lezen. Thuis hebben we dat niet meegekregen maar ik neem mijn ouders het niet kwalijk. Je kan zoveel jammer vinden, maar ik kies gewoon zelf voor de weg vooruit. Dankzij mijn job kom ik veel in contact met auteurs. Zo is Bart Moeyaert ondertussen een goede vriend geworden, maar ook Jeroen Olyslaegers en Saskia De Coster zie ik regelmatig. Zij wakkerden mijn interesse aan. Ik was benieuwd naar hun werk en zo ben ik beginnen lezen. Omwille van mijn achterstand kost lezen me veel moeite. Ik lees een boek op twee weken waar een ander drie dagen voor nodig heeft. Vroeger schaamde ik me daarover. Nu denk ik gewoon: iedereen heeft zijn eigen ritme. Ik doe het op mijn manier, maar ik vind het echt leuk. Het is een moment van rust voor mezelf.’
“Ik deins er niet voor terug om moeilijke boeken te kiezen. Kinderen zijn als sponzen, ze kunnen veel aan.”
Vijf boekentips
- Wij gaan op berenjacht van Michael Rosen: ‘Een heel fijn boek over natuurverschijnselen. Ideaal om mee te beginnen voorlezen. Lola heeft er heel lang naar gevraagd, nu start ik er met Rocco in. Met de tikkende regen en de loeiende wind kan je dat voorlezen als een theaterstuk.’
- De leeuw in de muis van Rachel Bright: ‘Dankzij het rijm leest dit boek heel gemakkelijk. Onbewust maak ik er bijna een lied van. Lola valt er altijd van in slaap. Het boek heeft ook een mooie boodschap: “Ieder mens, ieder dier heeft diep in zijn binnenste alles in huis: een angstige leeuw en een dappere muis”.’
- De gans en zijn broer van Bart Moeyaert: ‘Mijn kinderen zijn nog te klein om de gelaagdheid van dit boek mee te krijgen, maar ik vind die onderlaag heel mooi. Ik moet er ook iets aan hebben als ik voorlees. Ik deins er niet voor terug om moeilijke boeken te kiezen. Kinderen zijn als sponzen, ze kunnen veel aan.’
- Filola wil een krokodil van Ingeborg Hornsveld: ‘Een leuk verhaal over een meisje dat een krokodil wil voor haar verjaardag en toevallig ook twee mama’s heeft. Daar wordt niets over gezegd, het is gewoon normaal dat dit zo is. Zo heb ik het graag.
- Pippi Langkous van Astrid Lindgren: ‘Dit verhaal over een rebels meisje is tijdloos. Als kind vond ik de serie al fantastisch. Het is ongelofelijk dat Lindgren in haar tijd zo’n progressief verhaal heeft geschreven. Tegelijk vind ik het belangrijk om oude klassiekers levend te houden.’
Deel dit artikel: